Հազվադեպ է պատահում, երբ թատրոն եկած երիտասարդ դերասանը ոչ միայն անմիջապես դեր է ստանում, այլև միանգամից մտնում է խաղացանկ` այն էլ գլխավոր և պատասխանատու դերերով:
Բեմական այդպիսի երջանիկ ճակատագիր ունեցավ թատերական ինստիտուտից երաժշտական կոմեդիայի թատրոն հրավիրված դերասան Արմեն Մարգարյանը: Որոշակի ամպլուայի դերասան չէ Արմենը: Նա հավասար գույերով է ներկայացնում և' կատակերգական, և' խոհական, և' բնութագրական անձնավորումները, սակայն նրան ավելի հարազատ են հերոսները` որին նպաստում են շնորհալի դերսանի բեմական շքեղ արտաքինը, գեղեցիկ ու առնական ձայնը, հստակ առոգանությունը, հավասարակշռվածությունը, հանդարտությունը:
Տասից ավելի տարաբնույթ կերպարներ կան Արմեն Մարգարյանի դերացանկում, սակայն հիշարժան է հատկապես Չարենցը (‹‹Շարենցի ուղղիչ տունը››), ուր նա պատկերում է ուժի բանաստեղծին, ապագայով ապրող մտավորականին, ժողովրդին հարազատ մարդու: Խոհուն է նրա Չարենցը: Բեմից հնչեցրած չարենցյան յուրաքանչյուր բառ, միտք, որ ուղղված է ժողովրդին:

Խաղացած դերեր՝
Միքայել` «Ձեր աստվածը փողն է»
Արամ` «Էսպես մինչև եր՞բ»
Տեր հայր` «Կարինե»
Օրսիոն` «12-րդ գիշեր»
Չարենց` «Չարենցի ուղղիչ տունը»
Նինկովիչ` «Տիկին մինիստրուհին»
Գոգին` «Մոլորություն»: